نَفَسَت را سر گلدسته ی دل قبله نمــا ساختـه ام

نَفَسَت را سر گلدسته ی دل، قبله نمــا ساختـه ام 

روزگاری ست که از جامِ غمت، تیرِ بلا ساخته ام

*  *  *

چون تو در بازیِ دل حاکـــم و میدان داری...

شَهِد الله ، در این معرکه ی سخت، کمان باخته ام^*

^---

^{پی نوشت:}

^{* کنایه از تسلیم شدن}

یا مقلب القلوب و الابصار

جز غم و رنج زمان،عاشق بیچاره چه بُرد

... خبر آمد سوی شیرین که فرهاد بمُرد

"رنجم از باد خزان در چمنِ دهر" ولی

گلِ بی خارِ منی، چهره ات این درد ببُرد