مَطلع عشق

صبحدم چون عطر گیسوی تو آوردم صبــــا 

جان ز تن،روح از بدن یکباره از من شد جدا 

این چه سرّی در میان چشم افسون بار توست؟ 

پاسخش را در جهان تنها خــــدا داند خـــدا 

وصف سیما و قد رعنای تو کس عاجز است 

ماه صورت،شاه سیرت،گلرخ و نازک قبــــا 

 تا پریشان کرده ای گیسوی و افشاندی صدا 

ناگهان از سر بزد هُـــدهُـــد کُله،بلبـــــل نوا 

هرگز از هجران تو نَبوَد مـــــرا آزرده دل 

عاشقان را نِی عجب از مه رُخان نقض وفا

ساعد از شب تا سحر ذکر خدا گوی و دعا 

تـــــا زبهر درد تو پیـــدا شود راه شفــــا

آمل-30/3/87